ชาวบ้านไทยพุทธ และไทยมุสลิม ริมคลองพุดหง อำเภอร่อนพิบูล จังหวัดนครศรีธรรมราช ต้องเผชิญกับปัญหาน้ำในคลองแห้งคอด หลังทางการเข้ามาขุดลอกคลองหวังบริหารจัดการน้ำไม่ให้ท่วมเข้าตัวอำเภอ แต่ผลจากการขุดคลองกลับทำให้ชาวบ้านริมคลองพุดหง เดือดร้อนหนักขึ้น
เมื่อขาดน้ำ สวนยางพารา พืชผลทางการเกษตรของชาวบ้าน ล้มตาย แม้จะลงทุนซื้อเครื่องสูบน้ำมาช่วยหล่อเลี้ยงสวนและแปลงพืชก็ไม่เพียงพอ
ชาวบ้านต้องลุกขึ้นมาหาทางแก้ไข เดิมทีคิดจะทำฝายกักน้ำที่ไหลมาตามธรรมชาติ แต่ต้องใช้เงินลงทุนสูง ชาวบ้านลงขันก่อสร้างไม่ไหว จึงขอความช่วยเหลือจากนักวิชาการช่วยกันคิด ในที่สุดก็คิดได้ถึงการนำต้นไทรมาใช้กักน้ำเหมือนทางน้ำตก โดยปลูกต้นไทรริมสองฝั่งแม่น้ำ รากของต้นไทรจะช่วยกักน้ำที่ไหลมาตามธรรมชาติ ความภูมิใจจากแนวคิดนี้ ชาวบ้านเรียกว่า "ฝายมีชีวิต"
ไม่นาน "ฝายมีชีวิต" นี้ก็ช่วยเพิ่มน้ำให้กับชาวสวน ชาวบ้านแถบริมคลองพุดหงได้ และเพิ่มความสุขความภูมิใจให้กับคนที่นี่
ฝายมีชีวิตแห่งนี้นับวันยิ่งจะเติบโต คงทน แข็งแรง ไม่เสื่อมสภาพ ไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม ที่สำคัญช่วยให้ชาวบ้านใช้ประโยชน์จากน้ำใน "ฝายมีชีวิต" ได้อย่างยั่งยืนตลอดปีตลอดไป
