"น้องปุยฝ้าย" เยาวชนอายุ 17 ปี ผู้น่าเวทนา ทั้งที่อยู่ในวัยเรียน แต่กลับมีภาระที่หนักอึ้งเกินตัว นอกจากฐานะจะยากจน พ่อกับแม่ผู้บังเกิดเกล้าก็อายุมาก ซ้ำแม่ยังป่วยหลายโรค เด็กหญิงจึงต้องคอยปรนนิบัติดูแลใกล้ชิด
"น้องปุยฝ้าย" เป็นเด็กหัวดี เรียนเก่ง เทอมล่าสุดได้เกรดเฉลี่ยถึง 3.43 ทั้งที่ไม่ค่อยมีเวลาได้ทบทวนบทเรียน เพราะต้องเทียวไปรับจ้างหาเงินช่วยพ่อ งานหนักก็เอา งานเบาไม่เกี่ยง ค่าจ้างจะหลักร้อย หรือแค่หลักสิบบาทก็รับ ขอให้ได้เงินจุนเจือทางบ้าน
ที่น่าห่วงคือสภาพบ้านที่อาศัย แทบไม่คุ้มฟ้าคุ้มฝน พายุมาทีไรแทบอยู่กันไม่ได้ เพดานรั่วแทบทั้งบ้าน บางครั้งลมพัดแรงหลังคาเปิดเปิง เด็กผู้หญิงถึงขั้นต้องปีนขึ้นซ่อมเอง
อีกจุดที่ล่อแหลมและเป็นความเสี่ยงคือห้องน้ำห้องส้วม ทุกวันนี้ใช้แผ่นพลาสติก และวัสดุอื่น ๆ ที่พอหาได้มากำบังไว้พอเป็นผนัง ไม่มีความมิดชิด นอกจากเรื่องของสุขลักษณะยังน่าห่วงเรื่องความปลอดภัย
หัวใจของลูกกตัญญูผู้นี้ แทบไม่กล้าฝันถึงอนาคตของตัวเอง ทุกอย่างที่สู้ชีวิต ก็เพียงเพื่อให้พ่อกับแม่ไม่ต้องลำบาก...ไปมากกว่านี้
น้ำใจ...ยิ่งให้ยิ่งได้
