ชีวิตครอบครัวที่เคยมีความสุขกลับต้องอมทุกข์ เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เสาหลักของบ้านล้มป่วยกะทันหัน เมื่อย้อนเล่ายังคงรู้สึกเจ็บปวด จู่ ๆ พ่อเกิดชักเกร็งรุนแรง ไม่รู้สึกตัว ต้องรีบหามส่งโรงพยาบาล แพทย์วินิจฉัยมีอาการน้ำท่วมสมอง ส่งผ่าตัดด่วน รักษาตัวในห้องผู้ป่วยวิกฤตนานถึง 2 เดือน พอกลับบ้านได้ แม่กับลูกก็พยายามช่วยทำกายภาพบำบัดให้ แต่ร่างกายไม่ตอบสนอง จึงต้องผ่าตัดรอบสอง ครั้งนี้ทุกคนมีความหวังเพราะพ่อกลับมาพูดได้ หัดเดินได้ แต่ไม่นาน ความหวังก็พังทลาย เมื่อพ่อพลาดล้มหัวฟาดพื้น
หมอระบุ พ่อเป็นอัมพาตครึ่งท่อนล่าง แม้รู้สึกท้อแท้ แต่แม่ลูกก็ให้กำลังใจพ่ออย่างเต็มที่ อย่างน้อยพ่อก็ยังพูดสื่อสารกันได้ ในขณะที่พ่อถอดใจ เคยคิดมากถึงขั้นอยากหลับไม่ตื่น ไม่อยากเป็นภาระของครอบครัวอีก
ทั้งแม่และลูกยิ่งต้องทำงานหนักมากขึ้น เพราะรายจ่ายหนักหน่วง พ่อต้องใช้ผ้าอ้อมสำเร็จรูปเป็นประจำ ขับถ่ายเองไม่ได้ ไหนจะค่าน้ำ-ไฟ และอื่น ๆ แทบชักหน้าไม่ถึงหลัง แม่ต้องออกไปหางานรับจ้าง ค่าแรงวันละ 300 บาท ขณะที่ลูกใช้ช่วงเวลาเรียนออนไลน์ออกไปช่วยแม่ทำงานอีกแรง
อีกเรื่องน่าห่วง คือ สภาพบ้านที่ยังต้องซ่อมแซมอีกมาก ฝนตกก็สาด กลางวันก็ร้อนจัด ตอนที่แม่กับลูกไปทำงาน ต้องช่วยกันอุ้มพ่อมานั่งข้างนอกเพราะในบ้านร้อนจนอยู่ไม่ไหว เนื่องจากใช้สังกะสีตีปิดหน้าต่างไว้ชั่วคราว ยังไม่มีเงินเปลี่ยน
ก็ได้แต่ภาวนา หากปาฏิหาริย์มีจริง ขอให้พ่อหาย กลับมาเดินเหินอีกครั้ง แต่หากเป็นไปไม่ได้ก็จะขอก้มหน้ารับชะตา สู้ชีวิต แม้จะไร้ความหวังก็ตาม
น้ำใจ ยิ่งให้ยิ่งได้
