บุญจันทร์ สิงห์หา หรือหมอลำบุญจันทร์ ในวัย 59 ปี ในบ้านหนองปลาซิว ตำบลภูห่าน อำเภอสีชมพู จังหวัดขอนแก่น และภรรยา กำลังแต่งหน้าและสวมใส่ชุดหมอลำ นี่เป็นอีกวันที่พวกเขาจะออกไปใช้ศิลปะหมอลำแลกข้าวสารอาหารแห้งกับชาวบ้านในละแวกใกล้เคียง
แม่ที่แก่ชราป่วยติดเตียงลุกเดินไม่ได้ พวกเราเตรียมตัวกันแต่เช้าก็จริงอยู่ แต่ต้องกลับมาให้ทันเที่ยง เพื่อหาอาหารให้แกกิน
หมอลำบุญจันทร์ ขี่ซาเล้งพาภรรยา ลูกชาย และแม่ของภรรยา ร้องหมอลำไปตามหมู่บ้าน มีทั้งจังหวะช้าและสนุก สลับกันไป
ชาวบ้านจะรู้จัก หมอลำบุญจันทร์ และภรรยาเป็นอย่างดี พอได้ยินเสียงหมอลำก็ต่างพากันนำข้าวสารคนละนิดคนละหน่อยมาใส่กระสอบให้
ก่อน หมอลำบุญจันทร์ จะเข้าไปรำขอข้าว จะประสานขออนุญาตผู้นำชุมชนของพื้นที่ ๆ นั้น หากทางผู้นำไม่อนุญาตก็ไม่สามารถเข้าไปรำขอข้าวได้
พวกเราออกจากบ้านมานานมากแล้ว ได้ข้าวสารจากชาวบ้านเกือบ 1 กระสอบ ก็คงพอกินได้ระยะหนึ่ง อีกอย่างแม่นอนติดเตียงอยู่บ้านเพียงลำพัง
หมอลำบุญจันทร์ และครอบครัว ยังคงใช้ศิลปะอีสาน อย่างการร้องหมอลำที่ติดตัวเป็นอาชีพ บางครั้งก็จะมีผู้ว่าจ้างไปร้องในโอกาสต่าง ๆ พอมีรายได้มาจุนเจือครอบครัว ในวันที่พวกเขาเองก็ไม่สามารถออกไปทำงานไกลบ้านได้
