แพรรี่ไพรวัลย์ ฟาดแรง ห่มเหลืองไม่ใช่กางเกง ระลึกไว้! พระจริงๆ อยู่ที่ไหนก็ได้

แพรรี่ไพรวัลย์ ฟาดปัญหาเกิดจาก “พระ” อยากเสพกามคุณแบบชาวบ้าน แต่พระไม่อยากลาสิกขา มันก็เลยเป็นอย่างที่เห็น เข้าทำนองหัวโล้นอยากรำ หัวดำอยากเทศน์ พระจริงๆ อยู่ที่ไหนก็ได้ ระลึกไว้ห่มเหลือง ไม่ได้ใส่กางเกง

แพรรี่ไพรวัลย์ ตอบโต้กรณีพระสงฆ์ปีนต้นไม้ประท้วงหน้าทำเนียบรัฐบาล โดยมีชายยืนถือป้ายคล้ายเป็นการยืนประท้วงร่วมกับพระสงฆ์ โดยระบุข้อความว่า จะให้พระสงฆ์มีชีวิตอยู่อย่างไร เดินชมทะเลก็ผิด เดินเซเว่นก็ผิด เดินห้างสรรพสินค้าก็ผิด อาบน้ำตกกลางธรรมชาติก็ผิด จะให้อยู่บนยอดไม้หรืออย่างไร โดยวันนี้ (15 ก.พ.66) แพรรี่ ไพรวัลย์ วรรณบุตร ได้แสดงความเห็นผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว โดยระบุว่า ก็อยู่ในที่ๆ พระควรจะอยู่ ถ้าอยู่แบบพระจริงๆ อยู่ที่ไหนก็อยู่ได้ทั้งนั้นล่ะ  อย่างที่ท่านเขียนมากัน แพรรี่ไพรวัลย์ อยากชวนให้แยกแยะแบบนี้ว่า

พระเดินริมทะเลไม่ผิด แต่พระจะขึ้นค่อมเจ็ตสกีหรือห้อยโหนบานานาโบตเยี่ยงฆราวาส ไม่ได้
พระจะเข้าเซเว่นได้ แต่พระจะสั่งขนมจีบซาลาเปาหลังเที่ยง แบบนี้ทำไม่ได้
พระจะซื้อน้ำปานะฉัน แบบนี้ทำได้ แต่พระจะฉันพญานาคเป็นขวดๆ แล้วเมาหัวราน้ำ แบบนี้ไม่ได้

พระมีสิทธิ์เข้าห้างสรรพสินค้า แต่พระไม่มีสิทธิ์ช็อปของแบรนด์เนมอันเกินควรแก่สมณะจากปัจจัยของชาวบ้าน
ครีมทาผิวและน้ำหอมใดๆ ไม่ควรแก่สมณะ กระเป๋าหรือรองเท้าราคาแพง ก็ไม่ใช่สิ่งที่สมณะพึงเลือกซื้อใช้สอยด้วยตนเอง
พระจะอาบน้ำตกที่ไหนไม่มีใครว่า แต่พระจะเปลื้องผ้า ให้คนถูบ่าถูหลัง จะถ่ายรูปอาบแดด เล่นหูเล่นตาอย่างเสียสมณสัญญา แบบนี้ทำไม่ได้

พระไม่ต้องปีนเสาไฟ หรือหนีไปอยู่บนยอดดอย ยอดไม้ ดูจะลำบากเกินจำเป็น พระจะอยู่ในโบสถ์ ในวิหาร หรือในลานเจดีย์ที่ไหนก็ได้ ขอแค่ท่านไม่ลืมว่า ท่านเป็นนักบวช ท่านไม่ใช่ฆราวาส ท่านประพฤติพรหมจรรย์ ท่านไม่เสพกามคุณ ท่านห่มเหลือง ท่านไม่ได้ใส่กางเกง ถ้าระลึกได้แบบนี้ อยู่ที่ไหนก็ได้

แพรรี่ไพรวัลย์ ระบุด้วยว่า ปัญหาทุกวันนี้มันเหมือนที่โบราณเขาว่า คือหัวโล้นอยากรำ หัวดำอยากเทศน์ มันก็เลยผิดที่ผิดทางพระอยากเสพกามคุณแบบชาวบ้าน แต่พระไม่อยากลาสิกขา มันก็เลยเป็นอย่างที่เห็น คือสิ่งไหนที่พระไม่ควรทำ พระก็ทำ ที่ไหนที่พระไม่ควรอยู่ พระก็ไปอยู่ แล้วแบบนี้จะมาโทษใครกัน ก็ต้องโทษพวกท่านเองนั่นล่ะ ที่ละทิ้งความเป็นสมณะในตัวเอง

แพรรี่ไพรวัลย์ ระบุทิ้งท้ายด้วยว่า ผัดไทควรฉันในโรงครัวของวัด ไม่ควรเข้าไปฉันในห้องน้ำสาธารณะ มันดูไม่งาม  ไม่มีข้าวกิน ก็สึกออกมาทำมาหากิน อยากจะกินกี่จาน จะฉันกี่มื้อก็ย่อมได้ หรือแค่ขยันบิณฑบาตก็มีข้าวกินแล้ว ที่ไม่มีข้าวกิน เพราะจำวัดดึก ตื่นสายเป็นนิสัยหรือเปล่า