ของมีค่าที่สุดในชี้วิต! ชายป่วยโรคดักแด้-นอนติดเตียง ยอมเอาโทรศัพท์มือถือไปจำนำ เพื่อเอาเงินไปซื้อแพมเพิสมาใช้
โรคดักแด้ - 2 เม.ย. 67 เมื่อเวลา 09.00 น. นางมลฤดี อายุ 60 ปี ภรรยาของนายพินิจ อายุ 72 ปี ซึ่งแพ้ยา ป่วยเป็นโรคดักแด้ เปิดเผยกับผู้สื่อข่าวว่า ตนได้โทรไปขอความช่วยเหลือจากทางวัดราษฎร์ประคองธรรม ต.เสาธงหิน อ.บางใหญ่ จ.นนทบุรี ว่า ครอบครัวของตนยากจน แถมสามีที่เป็นเสาหลักของครอบครัว ได้ป่วยและแพ้ยานอนติดเตียงหมดหนทางไป โดยตนพักอยู่เลขที่ 161/1 ซ.มั่นนะโม ถ.บางแค เขตบางแค แขวงบางแค กรุงเทพมหานคร
ต่อมา ผู้สื่อข่าวจึงลงพื้นที่พร้อมกับนายไพรัช สุดธูป ไวยาวัจกรวัดราษฎร์ประคองธรรม พร้อมนำถุงยังชีพข้าวสารอาหารแห้ง นม แพมเพิส พร้อมเงินสดจำนวนหนึ่งมอบเพื่อช่วยเหลือในเบื้องต้น
โดยพบนายพินิจ ซึ่งเป็นผู้ป่วยติดเตียงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ตามร่างการผิวแห้งผิวตึง ผิวหนังลอกเปลืออกตาแดง น้ำตาไหล บอกว่าหากตัวเองหายจากโรคที่เป็นแล้วอยากจะบวชพระ
นางมลฤดี เล่าว่า ที่ผ่านมาสามีของตนเป็นโรคหัวใจ หมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท เข้ารับการผ่าตัดมาแล้ว 4 ครั้ง ต่อมาเข้ารับการผ่าตัดในช่องท้องเนื่องจากไส้ตัน และได้ไปหาหมอตลอดตามที่หมอนัด และช่วง 2 เดือนที่ผ่านมา สามีของตนรับยาจาก รพ.มากินตามที่หมอสั่ง แต่สามีของตนมีอาการผิวหนังแห้ง เปลือกตาแดงน้ำตาไหลตลอดเวลา เพราะอาการแพ้ยา นอนเป็นดักแด้ติดเตียง ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ซึ่งตนก็ไม่รู้จะทำยังไง ต้องเลี้ยงหลานอีก 3 คน ส่วนตนก็ขายของเงินไม่พอใช้จ่าย บ้านก็ต้องเช่า ไหนจะค่าบ้าน ค่าไฟ ค่าใช้จ่ายกับสามีเวลาไปหาหมอ ไหนจะชื้อแพมเพิสให้สามี ตนสิ้นทางไปจริงๆ จึงได้โทรเข้ามาขอความช่วยเหลือจากทางวัดราษฎร์ประคองธรรม
นายไพรัช สุดธูป ไวยาวัจกรวัดราษฎร์ประคองธรรม กล่าวว่า ตอนแรกได้รับแจ้งทางโทรศัพท์ว่า คุณลุงมีอาการพุพอง ตามกล้ามเนื้อฉีกขาดทุกอย่าง ตามตัวตึงหมด พวกเราก็นึกว่าเป็นผู้ป่วยปกติ แต่ด้วยความที่หลวงพ่อได้สั่งไว้ว่าใครเดือดร้อนพอช่วยได้ให้ไปช่วย เราจึงได้จัดส่งทีมงานไปช่วย พอไปถึงตกใจ ที่เห็นตาของลุงเป็นวงสีแดงหมด ตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยการลอกของผิวหนัง จากอาการที่เป็นอยู่ตนเชื่อว่าลุงเขาเจ็บมากและยังกระพริบตาไม่ได้อีก ซึ่งเวลานอนลุงก็นอนลืมตาตลอดเวลา เป็นภาพที่เรามองแล้วน่าสงสารจับใจ
เบื้องต้นเขามีปัญหาเรื่องเงินที่จะไปซื้อแพมเพิสเพราะในหนึ่งวันใช้ประมาน 10 ชิ้น และถุงหนึ่งราคาประมาน 180 บาท ซึ่งเงินเขาไม่มีเลย แม้กระทั่งโทรศัพท์เครื่องสุดท้ายเป็นของมีค่าที่สุดในชีวิตเขาแล้ว เขาก็เอาไปจำนำ 1,000 บาท เพื่อเอาเงินมาซื้อแพมเพิสใช้ได้ 4-5 วัน ใช้ไปก็หมด วันนี้เขาโทรหาเรา เราก็จะช่วยเหลือในทุกๆ เรื่อง แพมเพิสเราส่งไปให้ในแต่ละเดือนจนกว่าจะหาย
