สนามข่าวเสาร์-อาทิตย์ - ทุก(ข์)ชีวิต วันนี้ลงพื้นที่จังหวัดอุบลราชธานี ติดตามกับ คุณปอย ภานุรัจน์ ศนีบุตร
จากการลงพื้นที่พบกับ เด็กหญิงกนกวรรณ สังวาลทอง อายุ 7 ขวบ ซึ่งนางยุวัฒน์ สังวาลทอง ผู้เป็นแม่ได้นำไปฝากไว้กับนายกังวาฬ จิตจันทร์ และนางจันทร์ทา จิตจันทร์ ตาและยาย ที่บ้านโนนบาก อำเภอบุณฑริก จังหวัดอุบลราชธานี
ซึ่งพบว่าสภาพน้องกนกวรรณ สังวาลทอง ซึ่งป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเรื้อรัง เข้ารับการรักษามาตั้งแต่วันที่ 25 สิงหาคม 2565 สภาพดูดีขึ้นบ้าง ผมที่เคยร่วงจนศีรษะโล้นก็มีผมขึ้นมาเกือบเป็นปกติ แต่ดูร่างกายน้องยังมีลักษณะซีดเหลือง ซึ่งยังต้องเข้าพบหมอตามหมอนัดเดือนละ 1 ครั้ง จากเดิมต้องเทียวพบหมอเดือนละ 3-5 ครั้ง ซึ่งน้องกนกวรรณ ยังต้องกินยาตามหมอสั่งทุกวัน บางวันต้องกินยามากถึง 7 เม็ด และต้องจำกัดการกินอาหารที่แสลง กินเนื้อไม่ได้ กินได้เฉพาะเนื้อหมู ปลากินได้เฉพาะปลาเกล็ด และต้องกินไข่ขาวทุกวัน
จากอาการป่วยและต้องเข้ารับการรักษาอย่างต่อเนื่องทำให้จากน้องต้องหยุดเรียน ที่เคยเข้าเรียนชั้น ป.1 โรงเรียนบ้านโนนบาก จำต้องออกจากโรงเรียน เนื่องจากป้องกันการไปกินอาหารแสลงกับเพื่อน ๆ โดยไม่รู้ตัว หรือไม่ทันระวังตามประสาเด็ก และไม่ต้องการให้เกิดความเครียด
นางจันทร์ทา กล่าวว่าทั้งตาทั้งยาย ซึ่งมีอายุมากและร่างกายไม่แข็งแรง ในแต่ละวันต้องช่วยกันดูแลหลาน ๆ แทนผู้เป็นพ่อและแม่ เพื่อให้ผู้เป็นพ่อและแม่ของน้องกนกวรรณ ได้ไปทำงานหาเงินหลังจากที่ผ่านมาได้ช่วยกันดูแลลูก จนไม่ได้ทำงานและมีหนี้สิน ได้ไปทำงานหาเงิน
นางจันทร์ทา ผู้เป็นยายกล่าวว่าแต่ละวันก็อยู่ดูแลหลานที่ ได้นำลูกมาฝากไว้เวลาจะไปขายของ หาเงินเพราะมีหนี้มากต้องหาเงินใช้หนี้ สำหรับหลานอาการดีขึ้นบ้าง ที่ผ่านมาอาการหนักจนคิดว่าหลานจะไม่รอด เที่ยวแต่ไปนอนโรงพยาบาลช่วงนี้ไปพบหมอเดือนละ 1 ครั้ง
น่าเวทนาหลานเหลือเกิน แต่ละวันเห็นเพื่อน ๆ ไปโรงเรียน น้องกนกวรรณ ก็จะแต่งตัวเหมือนจะไปโรงเรียน เห็นแล้วได้แต่สงสารหลาน
ให้ฟังเสียงของน้องกันบ้าง เป็นการตอบคำถามที่ฟังแล้วมีอารมณ์เกิดขึ้นหลากหลายความรู้สึก ทั้งสงสารและเอ็นดู เพราะน้องตอบแบบไร้เดียงสาและมองโลกในแง่ดีมาก ๆ
ทั้งหมดนี้ คือ ทุก(ข์)ชีวิต น้ำใจ ยิ่งให้ยิ่งได้
