น้อง “ลัคกี้” รอดชีวิตหวุดหวิด! ทีมกู้ภัยสัตว์ฯ สนับสนุนโดย “พระครูอ๊อด วัดเจดีย์หลวง” เร่งช่วยหมาจรหมดสติกลางเมืองเชียงใหม่ เมื่อวันที่ 13 ก.ค. 2568 พบอาการช็อกเฉียบพลัน พี่น้องชาวบ้านช่วยกันประคองชีวิต ก่อนส่งถึงมือหมอทันเวลา
เรื่องราวสุดสะเทือนใจและเต็มเปี่ยมด้วยน้ำใจเกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อทีมกู้ภัยสัตว์จิตอาสา ซึ่งได้รับการสนับสนุนโดย พระครูอ๊อด วัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ เข้าช่วยเหลือสุนัขจรจัดเพศผู้ชื่อ “ลัคกี้” ที่เกิดอาการหมดสติเฉียบพลันในพื้นที่เขตเมืองเชียงใหม่ เมื่อช่วงเย็นวันที่ 13 กรกฎาคม 2568 ที่ผ่านมา
“ลัคกี้” เป็นสุนัขจรจัดที่ชาวบ้านในชุมชนคุ้นเคยและรักใคร่ คาดว่าเคยมีเจ้าของเป็นชาวต่างชาติที่เคยพำนักในพื้นที่ก่อนยุคโควิด-19 โดยต่อมาถูกทิ้งไว้ในชุมชน แต่ได้รับการดูแลจากชาวบ้านอย่างต่อเนื่องมาหลายปี จนอายุปัจจุบันราว 8-9 ปี
เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด เมื่อมีการแจ้งผ่านโทรศัพท์ว่า “ลัคกี้” ล้มลงหมดสติโดยไม่ทราบสาเหตุ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นยังเดินเล่นอย่างร่าเริง ทีมอาสาเร่งเข้าไปตรวจสอบและพบว่าสุนัขไม่มีชีพจร ก่อนช่วยกันปั๊มหัวใจฉุกเฉิน จนสุนัขเริ่มมีสติกลับคืนมา พร้อมส่งเสียงร้องแสดงถึงความเจ็บปวด
ภารกิจเร่งด่วนจึงเริ่มต้นขึ้นโดยมีการปฐมพยาบาลเบื้องต้นทันที ทั้งการใช้ผ้าชุบน้ำเย็นเช็ดตามตัวและใบหูเพื่อช่วยลดอุณหภูมิร่างกาย จากนั้นจึงรีบนำตัวส่งโรงพยาบาลสัตว์
เมื่อถึงโรงพยาบาล สัตวแพทย์พบว่า “ลัคกี้” อยู่ในภาวะช็อกจากหลายสาเหตุร่วมกัน ได้แก่ ความชรา การสะสมของสารพิษจากอาหารไม่เหมาะสม เช่น อาหารรสเค็มเกินไป รวมถึงผลจากพยาธิภายนอกอย่างเห็บหมัดที่กัดกินเลือดอย่างต่อเนื่อง ซึ่งล้วนส่งผลให้ ค่าเกร็ดเลือด ตับ และไตผิดปกติ อีกทั้งยังตรวจพบระดับน้ำตาลในเลือดต่ำ ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้หมดสติ
เหตุการณ์นี้กลายเป็นบทเรียนสำคัญ และเป็นตัวอย่างของพลังความร่วมมือระหว่างคนในชุมชนและเครือข่ายกู้ภัยสัตว์ที่ดำเนินงานอย่างเข้มแข็งภายใต้การสนับสนุนของ พระครูอ๊อด วัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ ที่ไม่เพียงมอบกำลังใจและทีมงานอาสาเท่านั้น แต่ยังส่งเสริมให้มีการสร้างระบบดูแลสัตว์จรจัดอย่างยั่งยืน
หลังจากการรักษาเบื้องต้น “ลัคกี้” ยังคงอยู่ภายใต้การดูแลของทีมสัตวแพทย์ และเตรียมเข้าสู่กระบวนการฟื้นฟูระยะยาว ซึ่งจะรวมถึงการควบคุมอาหาร การดูแลเรื่องพยาธิภายนอก และการเฝ้าติดตามค่าเลือดอย่างใกล้ชิด
“ลัคกี้โชคดีสมชื่อ เพราะมีหัวใจของคนหลายคนช่วยต่อลมหายใจให้ได้มีชีวิตต่อไป” คือคำพูดจากอาสาสมัครคนหนึ่งที่อยู่ในเหตุการณ์ ซึ่งสะท้อนถึงคุณค่าของความเมตตาและการไม่ทอดทิ้งชีวิตใดไว้เบื้องหลัง
