"ธรรมจะดีมิได้อยู่ที่ผู้สอน" หลวงพ่อไพศาลให้คติธรรม ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เป็นสัจธรรม ข่าวที่เกิดขึ้นเป็นเครื่องพิสูจน์ ไม่ว่าจะเป็นพระชั้นราชาคณะหรือรัฐมนตรี หากทำชั่วแม้เวลาผ่านไปนานเพียงใด ความชั่วถูกเปิดเผย ก็ถึงเวลารับเคราะห์กรรม
วานนี้ (18 ก.ค.68) พระไพศาล วิสาโล เจ้าอาวาสวัดป่าสุคะโต อำเภอแก้งคร้อ จังหวัดชัยภูมิ แสดงธรรมผ่านเพจวัดป่าสุคะโต ธรรมชาติที่พักใจ โดยข้อความตอนหนึ่งระบุว่า ในช่วงวันเข้าพรรษาที่ผ่านมา ศูนย์วิจัยกสิกรไทย พยากรณ์ว่าตลาดการกุศลของไทยจะโตขึ้น 2% หมายถึงยอดเงินทำบุญด้วยการบริจาคจะโตขึ้น โดยคาดการณ์ว่าจะมีการบริจาคเพื่อการกุศลมาถึง 150,000 ล้านบาท แต่แนวโน้มเป็นการบริจาคเพื่อช่วยเหลือสัตว์ เช่น หมาจรจัด กับบริจาคเพื่อบรรเทาสาธารณภัย แต่ไม่ได้บอกว่าการทำบุญกับวัดจะเพิ่มขึ้นหรือน้อยลง นอกจากนี้ การบริจาคทางออนไลน์จะเพิ่มมากขึ้น คน GEN Z จะเป็นผู้บริจาครายใหม่ ที่มีบทบาททดแทนคนแก่ที่กำลังล้มหายตายจากไป สะท้อนว่าคนไทยยังนิยมทำบุญ แม้จะมีข่าวคราวที่ไม่สู้ดีกับพระ
นอกจากนี้ ยังมีข้อสังเกตจากผู้รู้ท่านหนึ่งให้ความเห็นว่า คนที่นิยมทำบุญจำนวนหนึ่งเป็นคนทุจริต คอรัปชัน เพราะเชื่อว่าการทำบุญจะช่วยลดผลของการทำชั่วได้ คือ ทำชั่วไปแล้วได้เงินมากมายจนประสบความสำเร็จ แต่กลัวบาป จึงทำบุญเพื่อลดบาป บรรเทาเคราะห์กรรม ซึ่งจริง ๆ แล้วทำไม่ได้ ทำชั่วเกิดบาปกรรม เกิดวิบาก จะทำบุญแค่ไหนก็ลบล้างไม่ได้ แต่อาจจะอำนวยให้เกิดประโยชน์สุขบางอย่างเวลาตกระกำลำบาก ทำบุญไม่ช่วยลดความเจ็บป่วย ยังป่วยเหมือนเดิม แค่อาจมีส่วนให้มีคนมาช่วยให้ความเจ็บป่วยทุเลาลง
มีคนตั้งข้อสังเกตอีกว่า พระเอาเงินทำบุญไปให้ผู้หญิง ซึ่งหลวงพ่อไพศาล อธิบายว่า บุญไม่อยู่ที่ผู้รับ แต่อยู่ที่ผู้ให้ ขอให้มั่นใจว่า เราจะทำบุญกับใคร สิ่งสำคัญคือ 1.เราต้องทำความดีด้วย อย่างน้อยเราต้องรักษาศีล ถ้าเราทำดี กิเลสลดลง บุญที่เกิดขึ้นกับเราก็จะมากขึ้น และ 2. ถ้าเราวางใจถูก ถวายด้วยความต้องการลดความตระหนี่ จิตใจเราก็จะเป็นบุญ ส่วนผู้รับเขาจะเอาเงินที่เราถวายไปทำอะไร แม้จะไม่ได้เอาไปทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวม หรือเพื่อการศึกษาปฏิบัติธรรม ประโยชน์ส่วนนี้อาจจะน้อย แต่ว่าประโยชน์ที่เกิดขึ้นกับใจเราไม่ได้น้อยลงเลย ถ้าเราวางใจถูก
ตอนนี้มีหลายคนเขาเกิดความลังเลสงสัย โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่ว่า คนที่สอนให้ทำดี แต่ตัวเองกลับทำไม่ดีเสียเอง แล้วเราจะทำดีไปทำไม เกิดความเสื่อมศรัทธาในความดี อันนี้ต้องแยกแยะ ระหว่าง คำสอน กับ ผู้สอน ไม่เหมือนกัน คำสอนจะดีหรือไม่ เราต้องพิจารณาด้วยเหตุด้วยผล แล้วนำไปปฏิบัติ ถ้าเกิดผลดีกับเรา คำสอนนั้นเรียกว่าเป็นคำสอนที่ดี
ส่วนคนสอนจะดีหรือไม่ อย่าดูที่คำพูดของเขา ให้ดูที่การกระทำ เพราะว่าคนที่พูดดี แต่ว่าเวลาลงมือทำ ทำไม่ดีก็มี คนดีหรือไม่ อย่าดูที่คำพูด พูดดีอย่างไรไม่ได้แปลว่าเขาเป็นคนดี คนจะดีหรือไม่ต้องดูที่การกระทำ ไม่ใช่ดูที่คำพูด ถ้าเราแยกแยะได้ ระหว่าง คำสอน กับ คนสอน คนสอนจะพูดแล้วไม่ทำอย่างไรเราก็ไม่หวั่นไหว
“ขอให้มั่นใจ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เป็นสัจธรรม ไม่ว่าจะเป็นพระชั้นราชาคณะ หรือรัฐมนตรี หรือนายกรัฐมนตรี หากทำชั่วแม้เวลาผ่านไปนานเพียงใด ความชั่วถูกเปิดเผย ถึงเวลานั้นก็รับเคราะห์กรรม ข่าวที่เกิดขึ้นเป็นเครื่องพิสูจน์ ที่สำคัญอย่าด่วนสรุป”
