วันนี้ ( 12 ต.ค.68 ) ภารกิจนี้ สะท้อนชีวิตจริงของบุคลากรการแพทย์ในพื้นที่ห่างไกล หลัง เฟซบุ๊ก Woranuch Konthanaphat ได้โพสต์เรื่องราวบันทึกความทรงจำ โดยเจ้าของเฟซบุ๊ก เป็น พยาบาล โณงพยาบาลอุ้มผาง จังหวัดตาก ระบุว่า บันทึกความทรงจำ วันที่ 8/10/2568 ส่งคนไข้เด็ก 5 เดือนหอบเหนื่อย รถติดนาน 4 ชั่วโมง สัญญานโทรศัพท์ไม่มี สัญญาณวิทยุไม่มี ติดต่อใครไม่ได้ มีรถมอไซต์ขี่ผ่านมาให้พี่กันยาขี่ม้าขาวไปหม่องกั๊วะ เพื่อหาคนมาช่วยดึงรถ เพื่อไปรพ.สต.หม่องกั๊วะ
ทางนี้ก็รอพ่นยาเด็ก แล้วอยู่ ๆ ระบบไฟดันมาเสีย ใช้งาน HFNC ไม่ได้ เด็กเริ่มงอแง เพราะรถติดนานมากแล้ว ยิ่งร้องให้งอแงยิ่งเหนื่อย เลยให้พ่อเด็กอุ้มลงจากรถให้อารมณ์ดีหน่อย สรุปแล้วเด็กเหนื่อยเยอะขึ้น ระหว่างทาง พี่จากรพ.สต.ห่อข้าว ซื้อขนมมาให้ นำรถไถมาดึง (พี่นพพี่มุข) แต่ก็ดึงไม่ได้อยู่ดี รถไม่ขยับเลย จึงตัดสินใจนำเด็กขึ้นรถพี่ใจดีคนหนึ่ง เขาจะลงไปแม่จันทะ ให้พี่เขาย้อนกลับมาส่งให้ที่รพ.สต.หม่องกั๊วะ เพราะรถรพ.มารอเราแล้ว ขอบคุณทุกคน ทุกหน่วยงาน เพื่อนร่วมทางที่น่ารักทุก ๆ คนที่ได้ช่วยเหลือคนไข้ในครั้งนี้
ขณะที่เฟซบุ๊ก สพฉ. ได้ชื่นชม คุณวรนุช พยาบาล โรงพยาบาลอุ้ และเจ้าหน้าที่ทุกท่าน จากรพ.อุ้มผาง และผู้ที่ช่วยเหลือในเหตุการณ์นี้ทุกท่าน ที่ได้ปฏิบัติภารกิจช่วยชีวิตเด็กน้อยอายุ 5 เดือน มีอาการหอบอย่างรุนแรง แต่รถฉุกเฉินติดหล่มกลางป่านาน 4 ชม. จนสามารถเข้ารับการรักษาจาก โรงพยาบาลได้ ใช้เวลา 9 ชั่วโมง
