| 31-5-2567 |
น สิยา โลกวฑฺฒโน |
นะ สิยา โลกะวัฑฒะโน |
ไม่ควรเป็นคนรกโลก |
| 30-5-2567 |
มิตฺตทุพฺโภ หิ ปาปโก |
มิตตะทุพโภ หิ ปาปะโก |
ผู้ประทุษร้ายมิตร เป็นคนเลวแท้ |
| 29-5-2567 |
ปทุฏฺฐจิตสฺส น ผาติ โหติ |
ปะทุฏฐะจิตัสสะ นะ ผาติ โหติ |
คนมีจิตประทุษร้าย ย่อมหาความเจริญไม่ได้ |
| 28-5-2567 |
เอตํ ขนฺตึ อุตฺตมมาหุ สนฺโต |
เอตัง ขันติง อุตตะมะมาหุ สันโต |
ผู้อดทนต่อคำพูดของผู้ที่เลวกว่าได้ ชื่อว่าเป็นความอดทนสูงสุด |
| 27-5-2567 |
ขนฺติ ธีรสฺส ลงฺกาโร |
ขันติ ธีรัสสะ ลังกาโร |
ความอดทน เป็นเครื่องประดับของนักปราชญ์ |
| 26-5-2567 |
ขนฺติพลสฺสูปสมนฺติ เวรา |
ขันติพะลัสสูปะสะมันติ เวรา |
เวรย่อมสงบระงับด้วยกำลังแห่งขันติ |
| 25-5-2567 |
ขนฺติ พลํ ว ยตีนํ |
ขันติ พะลัง วะ ยะตีนัง |
ความอดทน เป็นพลังของผู้บำเพ็ญเพียร |
| 24-5-2567 |
ปคฺคณฺเห ปคฺคหารหํ |
ปัคคัณเห ปัคคะหาระหัง |
พึงยกย่องคนที่ควรยกย่อง |
| 23-5-2567 |
นิคฺคณฺเห นิคฺคหารหํ |
นิคคันเห นิคคะหาระหัง |
พึงข่มคนที่ควรข่ม |
| 22-5-2567 |
ธมฺมปีติ สุขํ เสติ |
ธัมมะปีติ สุขัง เสติ |
ผู้ยินดีในธรรม ย่อมอยู่เป็นสุข |
| 21-5-2567 |
ปฏิสงฺขานพลา พหุสฺสุตา |
ปฏิสังขานะพะลา พะหุสสุตา |
ควรพิจารณาอย่างรอบคอบ ในเรื่องที่ได้ยินได้ฟัง |
| 20-5-2567 |
มิจฺฉาทิฎฺฐึ น เสเวยฺย |
มิจฉาทิฏฐิง นะ เสเวยยะ |
ไม่ควรยึดถือมิจฉาทิฏฐิ |
| 19-5-2567 |
สํวเร วิวรานิ จ |
สังวะเร วิวะรานิ จะ |
ควรระวังตนมิให้เสื่อมเสีย |
| 18-5-2567 |
น ธมฺมวาที เกนจิ วิวทติ |
นะ ธัมมะวาที เกนะจิ วิวะทะติ |
ผู้พูดเป็นธรรม ย่อมไม่ขัดแย้งกับใคร |
| 17-5-2567 |
ขนฺติ ตโป ตปสฺสิโน |
ขันติ ตะโป ตะปัสสิโน |
ความอดทน เป็นเครื่องเผาผลาญกิเลสของผู้พากเพียร |
| 16-5-2567 |
ปณฺฑิตา โสกนุทา ภวนฺติ |
ปัณฑิตา โสกะนุทา ภะวันติ |
บัณฑิต ย่อมปัดเป่าความทุกข์ให้คนอื่น |
| 15-5-2567 |
ททมาโน ปิโย โหติ |
ทะทะมาโน ปิโย โหติ |
ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก |
| 14-5-2567 |
ททโต ปุญฺญํ ปวฑฺฒติ |
ทะทะโต ปุญญัง ปะวัฑฒะติ |
บุญ ย่อมเจริญแก่ผู้ให้ |
| 13-5-2567 |
สนฺโต หเว สพฺภิ ปเวทยนฺติ |
สันโต หะเว สัพภิ ปะเวทะยันติ |
คนดีเท่านั้น ที่จะรู้กันได้กับคนดี |
| 12-5-2567 |
สุนกฺขตฺตํ สุมงฺคลํ |
สุนักขัตตัง สุมังคะลัง |
ประพฤติชอบเวลาใด เวลานั้นชื่อว่าเป็นฤกษดี มงคลดี |
| 11-5-2567 |
น ตํ โหติ มหปฺผลํ |
นะ ตัง โหติ มะหัปผะลัง |
การทำอะไรย่อหย่อน มักได้ผลน้อย |
| 10-5-2567 |
อาปูรติ ธีโร ปุญฺญสฺส |
อาปูระติ ธีโร ปุญญัสสะ |
คนฉลาดทำความดีทีละน้อย ก็เต็มเปี่ยมด้วยความดี |
| 9-5-2567 |
ปาปการี จ ปาปกํ |
ปาปะการี จะ ปาปะกัง |
ทำชั่ว ย่อมได้รับผลชั่ว |
| 8-5-2567 |
กลฺยาณการี กลฺยาณํ |
กัลยาณะการี กัลยาณัง |
ทำดี ย่อมได้รับผลดี |
| 7-5-2567 |
ยาทิสํ วปเต พีชํ ตาทิสํ ลภเต ผลํ |
ยาทิสัง วะปะเต พีชัง ตาทิสัง ละภะเต ผะลัง |
หว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่นนั้น |
| 6-5-2567 |
ทุกฺขํ อนาโถ วิหรติ |
ทุกขัง อะนาโถ วิหะระติ |
คนไม่มีที่พึ่ง อยู่เป็นทุกข์ |
| 5-5-2567 |
ทานา ปรํ อตฺถิ ปติฏฺฐา |
ทานา ปะรัง อัตถิ ปะติฏฐา |
การเผื่อแผ่แบ่งปัน เป็นที่พึ่งของคนทุกข์ยาก |
| 4-5-2567 |
ราชา รฏฺฐสฺส ปญฺญาณํ |
ราชา รัฏฐัสสะ ปัญญาณัง |
พระราชา เป็นศรีสง่าแห่งแผ่นดิน |
| 3-5-2567 |
ยถากมฺมํ คมิสฺสนฺติ |
ยะถากัมมัง คะมิสสันติ |
ทุกคนย่อมเป็นไปตามการกระทำของตน |
| 2-5-2567 |
ทฬฺหเมนํ ปรกฺกเม |
ทันหะเมนัง ปะรักกะเม |
ควรขยัน ทำการงานให้มั่นคง |
| 1-5-2567 |
อุฏฺฐาตา อปฺปมตฺโต วิธานวา |
อุฏฐาตา อัปปะมัตโต วิธานะวา |
ควรขยัน ไม่ประมาท ฉลาดในการงาน |
