ทีมนักวิจัยจีนพบไดโนเสาร์สายพันธุ์ใหม่ “ฮวาซาโนซอรัส ฉินซื่อ” (Huashanosaurus qini) ในเขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง เตยอาศัยอยู่บนโลกเมื่อราว 180 ล้านปีก่อน
วันนี้ (26 ส.ค.68) สำนักข่าว “ซินหัว” รายงานว่า นักวิทยาศาสตร์พบไดโนเสาร์ยูซอโรพอดสายพันธุ์ใหม่ ซึ่งเป็นกลุ่มย่อยหนึ่งของไดโนเสาร์ซอโรพอด ในเขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง ทางตอนใต้ของจีน โดยถือเป็นไดโนเสาร์กินพืชคอยาวที่เก่าแก่ที่สุดในภูมิภาคดังกล่าว และช่วยมอบข้อมูลเชิงลึกใหม่ๆ เกี่ยวกับการดำรงชีวิตของซอโรพอดในยุคจูราสสิก
โดยทีมนักวิจัยซึ่งนำโดย “โม่จิ้นโหยว” นักบรรพชีวินวิทยาจากพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติกว่างซี ตั้งชื่อสายพันธุ์ไดโนเสาร์นี้อย่างเป็นทางการว่า “ฮวาซาโนซอรัส ฉินซื่อ” (Huashanosaurus qini) โดยมีอายุสืบย้อนไปถึงยุคจูราสสิกตอนต้นถึงตอนกลางเมื่อราว 180 ล้านปีก่อน เก่าแก่กว่า “จิงเอีย ตงซิ่งเอ็นซิส” (Jingia dongxingensis) ซึ่งเป็นไดโนเสาร์สายพันธุ์ซอโรพอดที่เก่าแก่ที่สุดในภูมิภาคนี้ จากยุคจูราสสิกตอนปลาย เมื่อประมาณ 30 ล้านปี
ทางทีมวิจัยได้วัดขนาดกระดูกและประเมินว่า “ฮวาซาโนซอรัส ฉินซื่อ” มีความยาวประมาณ 12 เมตร เป็นไดโนเสาร์กินพืชขนาดกลางที่เดินสี่ขา และน่าจะอาศัยอยู่ตามแนวป่า ริมแม่น้ำ และชายฝั่งทะเลสาบ ซึ่งการค้นพบเหล่านี้นำเสนอหลักฐานฟอสซิลใหม่สำหรับวิวัฒนาการและรูปแบบการกระจายพันธุ์ของซอโรพอดในยุคจูราสสิกทั่วโลก ทั้งชี้ให้เห็นถึงชุมชนไดโนเสาร์ซอโรพอดที่มีความหลากหลายซึ่งเคยอาศัยอยู่ทางตอนใต้ของจีนในช่วงเวลาดังกล่าว
โดยการค้นพบข้างต้นได้ถูกเผยแพร่รายละเอียดในวารสาร “แอคทา จีโอโลจิกา ซินิกา” (Acta Geologica Sinica) ฉบับภาษาอังกฤษ ในเดือนสิงหาคม ซึ่งมีที่มาจากฟอสซิลที่ถูกขุดพบในเหมืองหิน ใกล้แม่น้ำหมินเจียงในอำเภอหนิงหมิง
.
โดยครูท้องถิ่นพบฟอสซิลเหล่านี้เป็นครั้งแรก ก่อนจะมีการเก็บรวบรวมภายหลังในปี พ.ศ.2560 ระหว่างการสำรวจร่วมกันโดยพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติกว่างซีและหน่วยงานท้องถิ่นอำเภอหนิงหมิง โดยนักวิจัยได้วิเคราะห์โครงกระดูกบางส่วน ก่อนจะระบุว่าเป็นยูซอโรพอดสายพันธุ์ใหม่ ซึ่งลักษณะของกระดูกที่ทำให้ไดโนเสาร์ชนิดนี้แตกต่างจากซอโรพอดชนิดอื่น ๆ ได้แก่ ส่วนยื่นด้านหลังของกระดูกปลายแขนที่โค้งอย่างเด่นชัด ซึ่งไม่เคยพบในซอโรพอดชนิดอื่น ๆ มาก่อน และยังมีหน้าตัดของกระดูกปลายแขนที่มีรูปร่างเป็นดวงจันทร์เสี้ยวอันเกิดจากรอยเว้าของกระดูก ลักษณะใหม่ ๆ เหล่านี้บ่งชี้ว่าแขนขาของไดโนเสาร์อาจมีการปรับตัวพิเศษที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวหรือการกระจายน้ำหนัก
ทั้งนี้ การค้นพบ “ฮวาซาโนซอรัส ฉินซื่อ” ช่วยเติมเต็มช่องว่างการศึกษาฟอสซิลยูซอโรพอดช่วงยุคจูราสสิกตอนต้นถึงตอนกลางในพื้นที่ตอนใต้ของจีน ลักษณะเฉพาะของมันให้เบาะแสใหม่ ๆ เกี่ยวกับการแยกสายพันธุ์ซอโรพอดในระยะแรก และคาดว่าการศึกษาภาคสนามเพิ่มเติมจะช่วยไขข้อมูลการกระจายพันธุ์ของซอโรพอดทางใต้ของจีน
