ดรามาไข่ต้มเหยาะน้ำปลา ลามวิพากษ์วิจารณ์เนื้อหาบทอื่น ล่าสุด เปิดประเด็นใหม่ ใบพลู กินน้ำจิ้มข้าวมันไก่เผ็ด ขอน้ำปลาร้านข้าวอื่น แต่ถูกต่อว่า โยงเป็นเรื่องน่าเสียดาย ถามหาเรื่องน้ำใจเอื้อเฟื้อของคนไทย ชาวเน็ตถาม น้ำจิ้มข้าวมันไก่เผ็ด ทำไมไม่ขอน้ำซุป พอไม่ได้ก็ไปตราหน้าว่าเขาไม่มีน้ำใจ
ล่าสุดผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่ง ได้ตั้งข้อสังเกตเนื้อหาในหนังสือเรียนภาพาทีป.5 เป็นเนื้อเรื่องของตัวละครที่ชื่อ ใบพูล ไปกินข้าวมันไก่ แต่น้ำจิ้มเผ็ดเกินไป จึงแก้ปัญหาด้วยการไปขอน้ำปลาจากร้านขายข้าวอื่นแทน แม้ค้าร้านดังกล่าว บอกกับ ใบพูลว่า "อะไรกัน ไม่ได้ซื้อข้าวแกงร้านนี้สักหน่อย จะมาขอน้ำปลา" คนขายต่อว่าก่อนจะบอกอนุญาต "เอ้า! อยากได้ก็ตักไป"
โดยเนื้อหานี้ ได้บรรยาย เพิ่มเติมในเชิงให้ข้อคิดเรื่องของ การมีน้ำใจ การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ด้วยการเขียนเพิ่มเติมว่า
ใบพลูคอหด เดินถือจานข้าวมันไก่กลับโดยไม่ได้เติมน้ำปลา ไม่เป็นไร เขาไม่เต็มใจให้ก็อย่าไปเอาของเขาดีกว่า น่าเสียดาย น่าเสียดายจริงๆ ทำอย่างไรขนบธรรมเรียนประเพณีดีๆ ของไทยที่มีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อกัน จึงจะอยู่ในจิตใจของคนไทยทุกคนและในทุกที่
จากเนื้อหาดังกล่าว ผู้โพสต์แสดงความเห็นว่า น้ำปลาไม่ได้ช่วยให้หายเผ็ด ใบพลู ควรขอน้ำซุป หรือ บอกร้านข้าวมันไก่ไปตรง ๆ ใบพลูควรจะเข้าใจโลกแห่งความเป็นจริงของทุนนิยม และสังคมเมือง ที่มีระบบน้ำใจในอีกแบบหนึ่งที่ต่างกับชนบท ที่คุณสามารถขอความช่วยเหลือจากคนไม่รู้จักกันได้ง่าย ๆ
ผู้โพสต์บอกอีกว่า น้ำใจในเมือง ต่างกับน้ำใจในชนบท เพราะเขา " แบ่งปัน" สิ่งที่เขามีมากให้ เช่น องค์ความรู้ เครือข่าย ข้อมูล คอนเน็คชัน เช่นเดียวกับสังคมชนบท ที่เขาก็จะแบ่งปันสิ่งที่เขามีมากให้เช่นกัน เช่น กล้วยออกเยอะ ผักบุ้งริมรั้ว แต่อย่าหวังว่าเขาจะให้สิ่งที่เขามีน้อย เช่น ลองไปยืมเงิน เพราะธรรมชาติมนุษย์พร้อมจะแบ่งปันในสิ่งที่ตัวเองมีมาก ไม่ใช่แบ่งปันสิ่งที่ตัวเองไม่มี หรือมีน้อย เช่น น้ำปลาของร้านข้าวแกง ที่เขาอาจเป็นลูกจ้างมา ไม่สามารถตัดสินใจได้ว่า เจ้าของร้านที่แท้จริงจะยินดีให้หรือไม่
ใบพลูเองก็เติบโตมาในสังคมเมือง แค่ไปเที่ยวบ้านญาติตลาดน้ำได้สองสามวัน กลับมาก็ลืมวิถีเมืองไปแล้ว เขาเรียกวัวลืมตีน การด้อยค่าสังคมเมืองและโฆษณาน้ำปลา เป็นตีมหลักของแบบเรียนไทย ลองพลิกๆดูท้ายเล่มอาจมีสปอนเซอร์น้ำปลาตราคนแบกโลกแฝงอยู่
ทั้งนี้มีคนเข้ามาแสดงความคิดเห็น บอกว่า ยังไม่เคยกินข้าวมันไก่กับน้ำปลา บ้างก็มองว่า หนังสือเรียนภาษาพาทีเหมือนบทละครคุณธรรมในโลกโซเชียล และ มองว่า การที่ใบพลูไปขอน้ำปลาร้านอื่น ก็เหมือนการละเมิดคนอื่น พอไม่ได้ก็ไปตราหน้าว่าเขาไม่มีน้ำใจ
ขอบคุณข้อมูลจาก FB : Patison Benyasuta
