ลูกหนี้อย่าหาทำ โพสต์ภาพลงโซเชียลกินหรูอยู่สบายไม่จ่ายหนี้ พอทวงถามหนี้ก็บอกว่า มีแล้วค่อยคืน หรือหนักเข้าท้าให้ฟ้อง งานนี้มีสิทธิแพ้ได้
เมื่อมีการกู้ยืมเงินแล้วไม่คืน แม้ไม่สามารถแจ้งความได้ เพราะเป็นการทำผิดสัญญากู้ยืม ซึ่งถือว่าเป็นคดีแพ่ง โดยผู้ที่ยืมเงินแล้วไม่คืนจะเข้าข่ายผิดสัญญาทางแพ่ง ตามมาตรา 213 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เจ้าหนี้มีสิทธิยื่นฟ้องต่อศาลให้มีคำสั่งบังคับให้ลูกหนี้คืนเงินให้ได้
หากจะฟ้องศาลแน่นอนต้องมีสัญญากู้ยืม ซึ่งสัญญาตัวนี้แหละใช้เป็นหลักฐานเล่นงานลูกหนี้ที่เบี้ยวหนี้ โดยกฎหมายเขียนไว้ว่า การกู้ยืมเงิน 2,000 บาทขึ้นไป จะต้องมีสัญญาการกู้ยืมจึงจะสามารถฟ้องศาลได้ ซึ่งสัญญาเงินกู้ไม่จำเป็นต้องทำในขณะกู้ยืม จะทำหลังจากนั้นก็ได้ แต่ต้องมีข้อความครบถ้วน ได้แก่ สถานที่ทำสัญญา วัน-เวลา ชื่อ-นามสกุลของผู้กู้และผู้ให้กู้ จำนวนเงินที่ยืมและดอกเบี้ย วันที่จะใช้คืน สุดท้ายที่สำคัญที่สุดคือลายมือหรือลายพิมพ์นิ้วมือชื่อผู้กู้
และถึงจะไม่มีหนังสือสัญญากู้ยืม โดยเป็นการยืมเงินผ่านทางไลน์ หรือเฟสบุ๊ก หากมีข้อความยืมเงินเป็นจำนวนเท่าใด จะใช้คืนเมื่อไหร่ก็เพียงพอที่ใช้เป็นหลักฐานการกู้ยืม โดยกฎหมายให้ถือเอาชื่อเฟสบุ๊กเป็นการลงลายมือชื่อของผู้ยืมด้วย โดยนำพระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ. 2544 มาใช้บังคับประกอบด้วย รวมถึงหลักฐานการโอนเงินผ่านธนาคาร หรือแอปพลิเคชันธนาคารก็ถือเป็นหลักฐานฟ้องร้องได้เช่นกัน
ทั้งนี้ หากศาลมีคำสั่งบังคับให้ลูกหนี้คืนเงินแล้ว แต่ลูกหนี้ยังไม่ยอมชำระเงินคืน อีกทั้งยังมีพฤติกรรมซุกซ่อน ขายทรัพย์สิน หรือโอนย้ายทรัพย์สินของตัวเองไปให้บุคคลอื่น เพื่อเลี่ยงการจ่ายหนี้ อาจมีความผิดฐานทางอาญา มาตรา 350 โดยมีโทษจำคุกไม่เกิน 2 ปี หรือปรับไม่เกิน 40,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
ส่วนกรณีการกู้ยืมไม่เกิน 2,000 บาท ไม่จำเป็นต้องมีหลักฐานการกู้ยืม หากเป็นการตกลงยืมเงินกันด้วยวาจา เมื่อเกิดการผิดข้อตกลงหรือผิดสัญญากัน ผู้ให้กู้ก็สามารถฟ้องศาลได้ตามกฎหมาย โดยการฟ้องศาลจะมีอายุความ 10 ปี นับแต่วันที่ถึงกำหนดชำระคืนเงินกู้ยืมตามสัญญา แต่หากในสัญญากู้ยืมมีการกำหนดชำระเงินต้นพร้อมดอกเบี้ยแบบเป็นงวดๆ กรณีนี้จะมีอายุความเพียง 5 ปี
ทางที่ดีเป็นหนี้ก็ต้องคืน จะผ่อนชำระเท่าไหร่คุยกับเจ้าหนี้ดีกว่าเสียเครดิต
